تحقیق در مورد عثمانیان ازبیابانگردی تا امپراتوری 10 ص ,عثمانیان ازبیابانگردی تا امپراتوری 10 ص,دانلود تحقیق در مورد عثمانیان ازبیابانگردی تا تحقیق در مورد عثمانيان ازبيابانگردي تا امپراتوري 10 ص #1564021#ch
هم اکنون فایل با موضوع تحقیق در مورد عثمانيان ازبيابانگردي تا امپراتوري 10 ص آماده دریافت می باشد برای مشاهده جزئیات فایل به ادامه مطلب یا دریافت فایل بروید.

⚡دانلود

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل : .doc ( قابل ويرايش و آماده پرينت )

تعداد صفحه : 12 صفحه

قسمتی از متن .doc :

عثمانيان ازبيابانگردي تا امپراتوري

در جنگ جهاني اول( ۱۹۱۸- ۱۹۱۴ ميلادي) با آنكه دولت ايران رسماً اعلام بي طرفي كرده بود، كشور ما نيز به صحنه كارزار بدل شد. روس ها و انگليسي ها و عثماني ها، هر يك از سويي، ايران را اشغال كردند، آلماني ها هم به ياري جاسوسان خود به تحريكات گسترده اي دست زدند و كم مانده بود كه استقلال ايران يكسره از ميان برود. طبقات مختلف مردم، هر يك به شيوه اي، در مقابل اين تجاوز آشكار واكنش نشان دادند، از جمله مردم دلير تنگستان قيام تاريخي و فراموش ناشدني خود را آغاز كردند كه متأسفانه با وجود همه جانفشاني ها با شكست روبه رو شد. مردم ما، از دير باز با استعمار روس و انگليس آشنايي دارند، اما متأسفانه درباره تاريخ عثماني آگاهي ها كمتر است. از اين رو است كه عده اي از خوانندگان اين سلسله مقالات از ما خواسته اند كه درباره امپراتوري عثماني و ظهور و سقوط آن به انتشار اطلاعات بيشتري بپردازيم. از آنجا كه شيوه ما پاسخگويي به خواست خوانندگان است، در اين شماره، ماجراي مهاجرت مليون ايراني و تشكيل «كميته دفاع ملي» را موقتاً قطع مي كنيم و در چند شماره آينده به بخش هاي مهمي از تاريخ عثمانيان و امپراتوري عثماني مي پردازيم.

از ميان چند قوم بزرگ بيابانگرد جهان، دو قوم در تاريخ اسلام نقش بسيار مهمي داشته اند: اعراب و عثمانيان. «جرجي زيدان» دركتاب خود به نام «تاريخ تمدن اسلام» دراهميت ظهور قدرت عثمانيان مي نويسد:

« مغول ها در روزگار سياهي بر مسلمانان تاختند و خلافت عباسي را در بغداد برانداختند و ممالك اسلامي را به حال احتضار گذاشتند. تا چندي كسي از ميان مسلمانان برنخاست كه پراكندگي آنان را جمع كند، تا آن كه سلاطين عثماني از طرفي و سلاطين صفوي از طرف ديگر، ظهور كرده حكومت هاي اسلامي را تشكيل دادند و از آن موقع دوره دوم تاريخ اسلامي آغاز گرديد...»

به راستي هم بعد از حمله مغول در هرگوشه از جهان اسلام گروهي حكومت مي كردند كه اغلب نيز با هم جنگ و جدل داشتند وشگفت آن كه تمام اين امارت ها رسماً از خليفه عباسي مقيم مصر اطاعت داشتند و ظاهراً با وي بيعت مي كردند! به قول جرجي زيدان «در چنين موقعي عثمانيان قيام كردند و هنگامي كه اسلاميان احتياج به يك حكومت مركزي مقتدر داشتند، حكومت مقتدري براي آنان تشكيل دادند و شهر قسطنطنيه را- به نام اسلام گشودند و با بزرگ ترين پادشاهان اروپا جنگ كرده آنان را تا «هنگري» راندند و شهر «وين»، پايتخت هنگري، را محاصره كردند و درياي مديترانه را پيموده تا كرانه اسپانيا رفتند و اروپا را به لرزه درآوردند. آنگاه به مشرق رو آوردند و عراق را مسخر ساختند و به سمت جنوب غربي حمله آورده شام و مصر را گرفتند... در زمان سلطان سليمان عثماني وسعت ممالك عثمانيان از «بوداپست» تا اسوان و كرانه نيل، از رود فرات تا تنگه «جبل طارق» امتداد يافت (۹۷۴- ۹۲۶) و تمام ممالك غربي اسلامي به تصرف دولت عثماني درآمد... در همان ايام پادشاهان صفوي نيز در ايران برخاسته دولت شيعي اسلامي بزرگي تشكيل دادند و تمام شيعيان را در زير پرچم يك حكومت شيعي در آوردند...»

شايد همين سطور بالا براي درك اهميت ظهور امپراتوري عثماني و تغييرات عظيمي كه در پي آن در سراسر جهان- بويژه در قلمرو مسلمانان ـ پديد آمد، بسنده باشد. اما سقوط اين امپراتوري نيز، مانند ظهور آن پيامدهاي عظيمي داشت. بسياري از گرفتاري ها و مجادلات امروزي كشورهاي خاورميانه از پيامدهاي همان سقوط است كه هنوز هم خاورميانه را مي لرزاند.

تركان عثماني در بستر تاريخ

سلسله سلاطين عثماني را، «عثمان اول» در آغاز قرن هشتم هجري قمري (سده چهاردهم ميلادي) تأسيس كرد. عثمان از قوم ترك زبان «اُغوز» (يا:غُز) بود كه نام قسمتي از طوايف تركان شرقي است كه از قرن چهارم هـ.ق در كشورهاي اسلامي شرقي شهرت يافتند و بعدها سلسله هاي سلجوقيان و سلاطين آل عثمان (عثمانيان) و... از ميان آنان برخاستند. دين مبين اسلام در اواخر قرن چهارم هـ.ق در ميان آنها رواج يافت. غزها از راه هاي گوناگون با اسلام آشنا شدند: نخست از طريق حمله ها و حمله هاي متقابل ميان آنان و «غازيان» مسلمانان عهد سامانيان در مرزهاي جنوبي سرزمين غزها و اسيراني كه دو طرف از يكديگر مي گرفتند؛ دوم، به وسيله بعضي از صوفيان مرزها؛ بالاخره و شايد مهم تر از همه، از طريق بازرگاني. گسترش غزها به طرف جنوب از سال هاي اخير قرن چهارم هـ.ق آغاز شد و پس از آن، مخصوصاً در دهه چهارم قرن پنجم هـ.ق، به وسيله سلجوقيان ـ كه از خاندان هاي معروف غز بودند ـ به اوج خود رسيد.

سلجوقيان (شامل پنج شعبه) در فاصله سال هاي ۴۲۹ هـ.ق تا اوايل قرن هشتم در بلاد خراسان، عراق، كرمان، شام و قسمتي از بلاد روم فرمانروايي كردند. مؤسس دولت اين طايفه در واقع همان «سلاجقه بزرگ» بودند كه قلمرو آنها در دوره اقتدارشان از كاشغر تا حلب وسعت داشت، عنوان «سلطان» مختص آنان بود و حوزه فرمانروايي شان تقريباً به حدود مملكت ساسانيان رسيد. سلجوقيان در تاريخ ايران

جزییات بیشتر📜